Maandag 15 juli

Maandag 15 juli

8 dagen thuis we pakken ons verslag weer op.

Na de rustdag van 26 juni hebben we gekozen voor een korte rit. Enerzijds om Ellie niet gelijk te belasten anderzijds om de afstand tussen deze en de volgende camping te verdelen.

Dus vertrokken we op donderdag 27 juni richting Portomarin. Onderweg had Ellie geen problemen meer ook de fiets van Bert bleef wonder boven wonder z’n werk doen. Zo kwamen we redelijk snel in Portomarin aan. Terwijl we nog stonden te praten bij de oude brug met één van de Nederlanders die ’s-morgens al eerder hierheen was vertrokken kwam het busje met vouwwagen over de brug aanrijden. Zij maakten een rondje door het stadje en kwamen weer bij ons terug. Deze Nederlandse man vertelde ons hoe we de camping konden bereiken. Het was een verrassend mooie camping aan de rivier de Miño.

Een camping met veel bloemen een groentetuin en wijngaard. Hier hebben we een groepsfoto gemaakt met het echtpaar uit Huizen, Anja en Leo die ook op de fiets onderweg zijn naar Santiago.

In 1962 werd de Miño ingedamd om het stuwmeer van Belesar te vormen. Zo werd de oorspronkelijke gemeente Portomarín onder water gezet. Heel wat waardevolle historische gebouwen werden zorgvuldig afgebroken en werden in het naburige Monte do Cristo steen voor steen weer opgetrokken. Het bekendste voorbeeld is de romaanse kerk San Nicolás waarvan elke steen genummerd werd. Op veel stenen kan het nummer nog afgelezen worden. Als het waterniveau van het stuwmeer laag staat, kunnen overblijfselen van oude gebouwen nog gezien worden.

                                                                                                         Bron:Wikipedia

Vrijdag 28 juni weer op pad, nu naar “Casa Familia”. Waarvan we het adres en bestaan wisten door de man die Salvador in Sarria ontmoet had. Een camping waar een donatie wordt gewaardeerd!

Maarten en Ton werden hier hoffelijk ontvangen met koffie we mochten van alle slaapmogelijkheden die er waren gebruik maken, inclusief in een eigen gebouwde boomhut maar we besloten gewoon de vouwwagen op te zetten. Na nog een kopje koffie en gewezen te zijn op een goede en voordelige Super gingen we eerst op pad voor de nodige boodschappen. In de auto kwamen wij er achter beiden hetzelfde idee te hebben gekregen tijdens ons gesprek met Jos. Bij aankomst daarom Jos gebeld en geïnformeerd voor hoeveel mensen we moesten koken om een gezamenlijke maaltijd klaar te maken. Het werd een maaltijd voor achttien personen inclusief de kinderen van Jos en Heidie. Het werd patat met salade, saté en pindasaus en voor ieder een portie kersen toe. We hebben allemaal genoten. Een gedenkwaardige avond.

Zaterdag 29 juni, de laatste etappe is aangebroken. Vandaag eindigen op de camping “As Cancelas” in Santiago de Copostella 67,5 km.

Zondag 30 juni, Bert zijn verjaardag werd Santiago bezocht de fietsers met de fiets, Maarten en Ton met de bus. Voor de kathedraal een foto gemaakt in vol ornaat. Het doel is bereikt.

Het is indrukwekkend de kathedraal te zien omgeven door het oude stadsdeel. Verder was het drukke toeristische stad. De fietsers hebben hun stempel-paspoort afgegeven aan het loket waar zij het later die middag samen met hun Compostellae.

Maarten en Ton hadden zich inmiddels bij de rest aangesloten en Bert trakteerde op een heerlijke lunch voor zijn verjaardag.

Maandag 1 juli gingen de fietsers nogmaals naar Santiago, ditmaal om de fietsen op te sturen en nog wat cadeautjes te kopen en kwamen met de bus terug naar de camping, waar de warme maaltijd bijna klaar was.

Op dinsdag 2 juli begonnen we aan de terugreis, Bert en Ton reden om beurten de bus. Zo konden we goed opschieten. De eerste stop was: Camping “Playa España”, Spanje. Een rustige camping vlak aan de Golf van Biskaje.

Woensdag 3 juli, trokken we door naar een camping vlak bij Irun. Camping Oliden, Oiartzun, Spanje. Hier heeft Maarten voor de laatste keer het eten voor ons klaargemaakt. Het was voortreffelijk al deze weken, mede door het proeven van Ton.

Donderdag 4 juli, vandaag eerst Maarten afzetten bij het treinstation van Irun. Afscheid genomen en hem sterkte gewenst met zijn tocht langs de “route del norte” terug naar Santiago de Copostella of mogelijk kiest hij voor “Cape Finistere”, de tijd zal het leren.

Wij reisden door naar Camping Lac de San Cyr in Saint Cyr, Frankrijk, waar wij op de heenweg Marianne haar verjaardag hebben gevierd. Onderweg hebben we er voor gekozen geen tijd meer aan boodschappen te besteden maar uit eten te gaan. Het was een goed maal, het duurde wat lang doordat er ook een party werd gegeven.

Vrijdag 5 juli. Na een voorspoedige reis kwamen we aan op Camping Municipal Poix de Picardie in Frankrijk. Een leuke rustige camping vlakbij een leuk plaatsje met een heerlijk restaurant.

Zaterdag 6 juli, de laatste etappe naar Goes, Wissekerke en Burgh Haamstede. Waar we in de middag aankwamen. Na Salvador en Bert thuis afgezet te hebben bleven Marianne en Ton gezellig bij Ellie slapen.

Zondagochtend van de 7^e juli op de parkeerplaats tegenover Ellie’s huis de vouwwagen opengeklapt om te drogen, schoon te maken en uit te ruimen. Ook de bus werd onderhanden genomen, leeggehaald en bezemschoon gemaakt. Samen geluncht en gedrieën met de fiets van Ellie naar Noordwelle om de auto van Ton en Marianne op te halen en de bus met vouwwagen achter te laten.

Afscheid genomen van Ellie, die te fiets naar huis ging en wij vervolgden onze weg naar ’s-Gravenzand waar we werden onthaald door de kinderen en kleinkinderen. Een heerlijke periode afsluitend.